Struktura dnia szkolnego

Celem nauczyciela klasowego jest, aby każda lekcja stanowiła artystyczną całość, w której części są związane z całością, a całość ma rytm, strukturę i cel.

Każdy dzień zaczyna się dwugodzinną lekcją, zwaną lekcją główną. Ma ona charakter integracyjny i przekrojowy, gdyż obejmuje różne dziedziny i aktywności ujęte w programie nauczania, m.in. działania budzące i skupiające uwagę dzieci, ustne i pisemne ćwiczenia podstawowych umiejętności, liczenie pamięciowe, muzykę i rysowanie, zabawy ruchowe, przedstawianie nowego materiału, przypominanie sobie i rozmowę na temat tego nad czym pracowano poprzedniego dnia [ lub wcześniej], pracę indywidualną, konwersację, opowiadanie oraz prace o charakterze manualnym i praktycznym. Nauka poszczególnych przedmiotów odbywa się w cyklach trwających po kilka tygodni. Cykle te stanowią integralną część lekcji głównej prowadzonej przez nauczyciela klasowego.

Po niej następują lekcje przeznaczone na przedmioty, które nie są objęte lekcją główną; trwają około 45-50 minut, przy czym na zajęcia artystyczne i praktyczne przeznacza się więcej czasu np 2 kolejne lekcje, nauka języków, zajęcia ruchowe.

Lekcja główna obejmuje wiele różnorodnych przedmiotów, zajmując się stopniowym rozwijaniem i pogłębianiem wiedzy oraz ćwiczeniem różnych umiejętności i zdolności z zakresu matematyki, języka ojczystego, sztuki, nauk przyrodniczych i humanistycznych.Każdego dnia stanowi organiczną całość. Zwraca się uwagę na związki występujące zarówno w obrębie danego przedmiotu, jak i między różnymi przedmiotami objętymi lekcją główną.

Nauczyciel klasowy wybiera materiał nauczania, sposób jego przedstawienia i rodzaje działań, jakie uczniowie będą wykonywać, biorąc pod uwagę wymagania programu nauczania i potrzeby danej klasy.

Celem nauczyciela klasowego jest, aby każda lekcja stanowiła artystyczną całość, w której części są związane z całością, a całość ma rytm, strukturę i cel i jest przeciwieństwem zwykłego łańcucha następujących po sobie zdarzeń[ nawet tego w którym każde ogniwo służy pewnemu celowi]. Uznaje się, że to artystyczne podejście ma dobroczynny wpływ na uczenie się dzieci.

Lekcja główna zawiera działania i treści, które odwołują się do :

intelektualno - poznawczych, estetyczno - uczuciowych, oraz praktyczno- zręcznościowych sposobów uczenia się dzieci i je angażują.

Co do struktury każda lekcja główna jest tak ułożona, aby obejmowała następujące aktywności :

1. Część pierwsza - wiersz poranny, recytacja poezji, śpiewanie, granie na instrumentach, obliczanie przeprowadzane w pamięci i przypominanie sobie poprzednio przerobionego materiału.

2.Część druga - przedstawianie nowego materiału i rozmowa.

3. Część trzecia - praca indywidualna, część narracyjna [ w szkole podstawowej], ćwiczenie podstawowych umiejętności.

Wprowadzanie prostych zabaw ruchowych, korowodu czy ćwiczeń z piłeczkami , jest wprowadzane przez nauczyciela w wybranej przez niego chwili.

Żywe i czujne kształtowanie lekcji pozwala na właściwy dobór odpowiednich działań dla danej chwili i sytuacji.

Obserwacja dzieci jest dla rozwoju nauczyciela niczym serce dla całego organizmu, jest więc także sercem rozwoju ( doskonalenia) programu nauczania. W nauczaniu chodzi o zachowanie równowagi między wiedzą o tym, co wspiera ogólny rozwój dzieci w określonym wieku, a wiedzą o tym, czego to dziecko potrzebuje teraz [ a ta ostatnia wynikać może tylko z obserwacji].

Mówimy że w centrum steinerowskiej sztuki wychowania znajduje się "dziecko".

Właściwie należałoby powiedzieć, że w centrum znajduje się zrozumienie rozwoju dziecka.

Klasa 1

Najłatwiej uczysz się tego co lubisz. A co lubią dzieci w tym wieku ?

Lubią rysować, słuchać opowieści, śpiewać, bawić się i grać wszystkim co znajdzie się pod ręką. Na pewno nie są w stanie wysiedzieć kilka godzin w ławce, chcą biegać, zmieniać miejsce, są wszystkim zainteresowane.

Bazujemy całkowicie na tych naturalnych skłonnościach, które przejawia każde zdrowe dziecko.

W klasie I dzieci rozpoczynają „podróż po świecie wielkim i pięknym”. Każdy dzień zaczyna się lekcją główną, której pierwsza, tzw. rytmiczna część, jest szczególnie lubiana przez dzieci. Pierwszaki uczą się w tym czasie wierszy, nowych piosenek, bawią się woreczkami, piłeczkami, grają na fletach. Na koniec tej części lekcji, siadając w kole, dzielą się z nauczycielem i kolegami swoimi przeżyciami z dnia poprzedniego.

Kolejna część lekcji głównej poświęcona jest na powtarzanie poznanych zagadnień i uczenie się nowych. Ta część podzielona jest na epoki, które trwają po około cztery tygodnie. Na koniec lekcji dzieci uważnie i z przejęciem słuchają baśni opowiadanych przez wychowawcę.

W I klasie dzieci zdobywają wiedzę z zakresu rysowania form, matematyki, języka polskiego, języka angielskiego i niemieckiego.
Pierwszaki uczęszczają także na lekcje religii lub etyki, malują farbami akwarelowymi, wykonują robótki ręczne oraz uczestniczą w zajęciach gimnastycznych.

Pracowity dzień pierwszoklasisty zwykle kończy się uczestniczeniem w zajęciach w szkolnej świetlicy, gdzie towarzyszą dzieciom różne formy aktywności - od budowania z drewnianych klocków, grę w piłkę po zajęcia plastyczne.
Nasze pierwszaki mają też możliwość uczestniczenia w zajęciach dodatkowych - treningach capoeiry oraz gry na instrumentach.

Projekty realizowane we wrześniu.

Tkanie na krosnach - pokrowca na flet pentatoniczny. Przygotowanie teatrzyku na dzień Michaela.

Klasa 2

Klasa druga

DRUGI ROK SZKOLNY

W ósmym roku życia dzieci zaczynają dostrzegać jakości moralne, zadawać pytania związane z sumieniem. Odpowiedzi znajdują w bajkach o zwierzętach i legendach o świętych, które są materiałem narracyjnym w naszej klasie. Zwierzęta przedstawione w bajkach symbolizują chciwość, przebiegłość, pychę. Postacie świętych obrazują ludzi dążących do człowieczeństwa. Pojawiają się też legendy i bajki o siłach natury i roślinach.

Na lekcjach matematyki dzieci uczą się poprzez działanie. Ćwiczą tabliczkę mnożenia, liczą, rachują. Odbywa się to w oparciu o różnorodne historie, humor, obrazy i zabawę; poprzez ruch i rytm. W klasie II uczniowie liczą i rachują w zakresie 1000, intensywnie liczą w pamięci.

Nauka o środowisku jest zintegrowana z całym procesem dydaktycznym. W oparciu o pory roku uczniowie poznają zależności występujące w przyrodzie.
Treści omawiane podczas lekcji głównych znajdują odzwierciedlenie w pięknych pracach malarskich i rysunkowych. Poza tym dzieci rysują formy symetryczne, kształcą poczucie barwy i estetyki. Na pracach ręcznych robią robótki na drutach, uczą się robić na szydełku. Codziennie nauce towarzyszy śpiew oraz gra na flecie i dzwonkach.

Klasa 3

Klasa trzecia

TRZECI ROK SZKOLNY

W klasie trzeciej okres swobodnej fantazji, która tak ciepło otulała dotąd dzieci, już dawno przeminął. Życie uczuciowe dziewięciolatka przechodzi wielką metamorfozę. Dziecko jakby na nowo odkrywa świat, który nie jest dla niego już tak piękny jak kiedyś. Postrzega teraz realistycznie, a nawet krytycznie swe najbliższe otoczenie. Osoby, które dotąd były wielkim autorytetem, schodzą na dalszy plan. Zatem młody, nie ukształtowany jeszcze w pełni człowiek zaczyna poszukiwać swych autorytetów na zewnątrz, np. w literaturze, muzyce, filmach itp.

Treści nauczania w klasie trzeciej wychodzą naprzeciw wymaganiom dziewięciolatka.
Opowieści biblijne Starego Testamentu na lekcjach języka polskiego dostarczają pewnych wzorców moralnych, wprowadzają też zasady obowiązujące każdego człowieka oraz wskazują na konsekwencje w przypadku ich nieprzestrzegania.

Epoki j. polskiego wzbogacane są wiadomościami o środowisku społeczno-przyrodniczym.
W ramach epoki „Od ziarna do chleba” uczniowie poznają kolejne etapy pracy w polu, narzędzia rolnicze, jakimi posługiwano się dawniej i dziś oraz kolejne etapy powstawania chleba, robienia masła czy sera. Podczas wycieczki do gospodarstwa dzieci mają okazję przeżyć to wszystko w praktycznym działaniu. Pozostałe epoki j. polskiego dostarczają wiadomości o starych rzemiosłach, które dzisiaj już prawie zanikły. Omawiane tu proste czynności rzemieślnicze stanowią dobre przygotowanie do późniejszego zrozumienia skomplikowanych procesów technicznych.

Uwieńczeniem epoki prezentującej zagadnienia związane z budową domu jest wykonanie modelu wybranej budowli z gliny, drewna lub innych materiałów. Przy tej okazji uczniowie wykorzystują wiedzę z zakresu miar i wag, zdobytą na lekcjach matematyki.
Realizacja treści poszczególnych epok znajduje odzwierciedlenie w zajęciach artystycznych: malowaniu, rysowaniu form, muzyce i inscenizacjach teatralnych.

Na lekcjach rysowania form dzieci odkrywają sposób przenoszenia na papier form geometrycznych istniejących w świecie i wplatania ich w obrazy.

Na zajęciach muzycznych dzieci uczą się zabaw rytmicznych, piosenek tematycznie związanych z treściami danej epoki oraz uczą się czytać i zapisywać nuty.
W ciągu pierwszych trzech lat nauki w szkole waldorfskiej uczeń zdobywa szereg umiejętności, które przygotowują go do podejmowania wyzwań, czekających go na następnym etapie rozwoju